Bezoek Betafo

Dag 4

Een bezoek aan de thermen van Betafo , brengt ons langs heel vele rijstvelden. Op sommige plaatsen, wordt in de rijstvelden zelfs vis gevangen. Het is eigenlijk een slim systeem  : de zeboes eten het gras tussen de rijst. Wanneer de rijst geplant is, vult men deze op met water, men zet er vis op, die dan nadien kan gevangen worden.(Tilapia) Ze hebben hier wel een weldoordacht irrigatiesysteem...
We bevinden ons hier op een hoogte van ongeveer 1400 meter. De grond is hier heel vruchtbaar.
Buiten de rijstvelden, worden hier ook aardappelen, wortelen, tomaten en vele andere groenten gekweekt.
Ook bananen, papaya's , poquepoque (weet niet hoe dat bij ons noemt), en vele ander tropische vruchten worden hier geteelt. Hele lekkere vruchtensappen kan men hier drinken!
De mensen krijgen hier echter veel te weinig geld voor. Van subsidie is hier geen sprake...
Het dient dan meestal voor eigen gebruik, of ze gaan ermee naar de markt. Vandaar ook altijd die drukte in de dorpjes.
Deze streek  heeft een vukanische oorsprong, vandaar het warme water die uit de bronnen ontspringt.
Zo ook in Betafo, waar dan ook handig gebruik van gemaakt door de bevolking.
Er zijn nog oude badhuisjes, die enkel door de dorpelingen gebruikt worden om zichzelf te wassen en ook hun kledij. Niet voor toeristen eigenlijk...
. Het is niet te vergelijken met Ijsland met zijn warmwaterbronnen..

We sluiten onze uitstap af met een bezoek aan de tuinen van het hotel des thermes van Antsirabe.
De thermen van Antsirabe waren heel populair  einde jaren 1800. Men kan deze nog gaan bezichtingen, maar vandaag, zondag was het gesloten. Het rechtover gelegen zwembad is nog gevuld met water van deze bronnen.  Het 'toen' mondaine hotel des Thermes, is nog steeds in gebruik, maar teert enkel op zijn verleden.
Wel goed genoeg om even rustig te relaxen in de mooie tuin.
Nadien rustige avond in hotel.
Morgenvroeg vroeg opstaan. Ontbijt om 7 uur en nadien richting Fiarantsoa. Ongeveer 280 km, maar door de bergen en de weg N 7 in slechte staat....

Cinema..

voetbal

giftige spin

Van Antananarivo naar Antsirabe

Dag 3

om half 9 vertrokken voor een tocht van 165 km naar Antsirabe.
Dit langs de belangrijkste weg die er is de N 7.
Het is toch niet te doen hier zelf met de auto te rijden. Door kleine dorpen, met veel mensen die gewoon langs de kant van de straat stappen.  Dan nog de vele karren, getrokken door zeboes, fietsers, de weg met veel putten, maken dat je altijd heel attent moet zijn tijdens het rijden.
Die rit van 165 km duurde dan ook 4 uur (1 korte stop voor koffie)  Om 12u30 aangekomen aan ons hotel 'Le Trianon' . Een oud koloniaal hotel uit de tijd van de Fransen, dat toch nog charmant oogt. Een mooi onderhouden tuin maakt het tot een gezellige plaats om te verblijven.
Antsirabe : indertijd ook het Vichy van Madagascar genoemd, vanwege de thermen met zout water. Het is ook de stad gekend om de halfedelstenen die hier verwerkt worden tot prachtige sieraden.
Je kan aan vele huizen zien, dat dit vroeger , in die koloniale tijd, een oord was van luxe en weelde.
Helaas, veel van dit mooie, is nu volledig vervallen. 
Eens je het centrum bent, merk je direct dat het leven hier niet gemakkelijk is.
Iedereen probeert wel iets te verkopen, hetzij aan de mensen van hier zelf, hetzij aan de toeristen..
(voor de toeristen gelden wel andere prijzen...) . De vele riksja's of pousse-pousses in de stad, maken de stad extra levendig en kleurrijk. De roots van de bevolking liggen in Afrika, maar wat velen niet weten, ook in Azie (Indie).  Deze stad geeft je ook een veiliger gevoel dan Tana.
Maar het blijft toch steeds oppassen.

Hoe is die her geraakt?