Dag 20
Dinsdag 13 mei
 |
en zo werden we wakker...
|
Ik ben terug héél vroeg wakker. Er is al wat bedrijvigheid op de rivier. Veerbootjes varen al in het donker vanaf 5 uur héén en weer, om mensen naar de overkant te brengen.
Om 7 uur kruip ik uit mijn tent. Ook Naina is al aangekleed , en roemelt wat in zijn tent.
Hij lijkt wat zenuwachtig. Hij vertelt ons dat de kinderen van de hut, gisteravond laat ,2 zeldzame rivierschildpadjes gevangen hebben. Ze willen deze gaan verkopen in Antsirabe. Die mensen weten niet dat deze een beschermde soort is. Nu zijn de schildpadjes nog klein, maar ze kunnen zo groot worden als een zeeschildpad, als ze volwassen zijn. Voor hen telt enkel het geld dat ze hiervoor kunnen krijgen. Als ze een papegaai, of andere exotische vogel kunnen vangen, proberen ze net hetzelfde...
Wij zeggen direct dat wij ze wel willen kopen, om nadien terug vrij te laten. We vragen aan Naina of hij wil onderhandelen over de prijs. Ze vroegen 5000 arryari voor de 2 kleine diertjes ( ongeveer 1,5 €) !!!!
Naina zei ons beetje verlegen de prijs... Hij vond dit vast teveel... We hadden geen biljet van 5000 Arryari, enkel eentje van 10000. In ruil voor dit biljet kregen we de schildpadjes... Naina was reuzeblij, wij ook..., maar die mensen nog het meest... Ze konden hun ogen amper geloven : 10000 arryari ...en wij hadden een fantastisch gevoel, om 2 kleine wezentjes vrij te kunnen laten in de rivier.
De dag begon alvast goed!
 |
gevangen...
|
 |
joeps.. de eerste is al aan het zwemmen
|
 |
De tweede weet het niet zo goed
|
 |
VRIJ - zwem, zwem !!!
|
We vertrekken rond 9 uur, en varen rustig door weer een ander landschap. We zijn de kloof tussen Kirindi en het Tsingi doorgevaren. Lemuren hoeven we niet meer te zoeken, hier zijn géén wouden meer. De rivier slingert zich verder, maar nu zie je niet enkel van die zandplaten, maar ook begroeide eilandjes. Onze stuurman moet steeds van richting veranderen. De rivier wordt steeds ondieper, maar vastlopen , doen we niet. Dit boezemt ons ook géén enkel angst in. Dat de motor van de boot het nog steeds vlot doet, is wèl een geruststelling. Want eigenlijk zit hier enkel een ééncilinder tractormotor in (chinese makelij)...
 |
We worden uitgewuifd
|
De eerste dag dat we aan boord gekomen waren, had Piet bemerkt dat er 2 kippen aan boord waren.
We hebben 2 dagen lekkere eitjes kunnen eten. Gisteren werden we afgeleid door de wandeling in het tabaksdorp... Ondertussen was er iets gebeurd met de kippetjes...
Deze morgen waren ze er niet meer..
.Rond de middag meren we langszij een zandbank, en eten onze laatste maaltijd : Kip met rijst.........
Ondertussen komt ook de taxi-brousse- boot iets verder tegen de zandbank aanvaren. De overladen boot hangt scheef. Enkele mannen stappen uit en gaan met hamers enkele malen op het roer kloppen. Dit zat waarschijnlijk beetje geblokkeerd... Alles klaar, en ze varen verder... Niet te geloven dat zoiets hier mag en kan varen. Volgeladen met zakken rijst.. mensen, kippen, noem maar op... Deze toestanden hebben we nu al dikwijls gezien.... maar blijft gevaarlijk. Maar je moet wel zeggen, ook de taxibrousses op de weg : ze trekken hun plan... met de middelen die ze hebben...
 |
instappen in taxi boot
|
 |
aiaiai
|
 |
even repareren met een hamer..
|
 |
en ze kunnen weer vertrekken
|
Nog een half uurtje, en we zijn op onze aankomstplaats. Tot in Miandrivazo geraken we niet . Het waterpeil staat te laag. We zullen dit gedeelte straks met de 4 x 4 , extra moeten doen....
 |
Diep genoeg ?
|
 |
Onze laatste maaltijd aan boord
|
 |
Lekkere verse ananas !
|
 |
De laatste koffie
|
 |
Ondiep water
|
 |
Aankomst
|
We nemen afscheid van onze jongens, de stuurman, èn de kokkin.... Deze laatste neemt het initiatief en iedereen neemt mekaar de hand vast. Ze begint te zingen , en we stappen de tafel rond. Ze zingt in het frans en malgash... Maar de melodie kennen we hier ook héél goed : ' Ik zeg je géén vaarwel mijn vriend... , we zien elkander weer.....
Ik krijg er zowaar de tranen van in mijn ogen... Na iedereen nog een gemeende knuffel te hebben gegeven, namen we nog een groepsfoto. Onze rugzakken worden naar de auto gebracht, waar onze Mamy al gedurende meer dan een uur op ons stond te wachten.. Nu namen we definitief afscheid.
Iedereen kreeg zijn verdiende fooi, wat hier eigenlijk toch een must is !
Nanai rijdt met ons mee tot in Antsirabe. Ondertussen vertelt hij verder over het leven in Madagascar...
Het is al 14 uur, en Mamy zegt dat het tot Antsirabe zeker nog 5 uur rijden is.... Dit halen we nooit vooraleer het donker is... Het was gepland en afgesproken , dat we nog zouden doorrijden tot hotel Le Trianon. Hier hebben we ook gelogeerd na onze eerste etappe Antananarivo- Antsirabe...Het lijkt zo lang geleden.
Het eerste extra gedeelte terugweg (?) tot Miandrivazo, kan je amper een weg noemen.
We banen ons een weg tussen uitgekapte rotsen, verzakte onverharde weg, en nog van dat hobbelend parcours. Eens terug op de hoofdweg, kunnen we eindelijk een beetje normaal doorrijden.
 |
Gewoon door de rotsen..
|
Miandrivazo, ook een 'goud'-stad. We nemen even halt om te tanken
Het landschap onderweg is weeral betoverend.
Het is al donker ( 19 u ) als we toekomen, maar we zijn er veilig en zonder problemen geraakt..
We drinken nog een verfrissend drankje tesamen met Mamy en Naina... en gaan nadien genieten van een deugddoende douche !
 |
Naina
|
