Madagascar: Manakara : canal de Panganales

Dag 7

Woensdag 30 april

Een tochtje met prauw op het Canal Panganales.
Ontbijt op het strand waar we al gauw bezoek kregen van 3 mooi groen gekleurde hagedisjes, een pracht om zien. (geen foto)

Om 9u30 stappen we met gids en 4 roeiers in de prauw. Het is niet zo’n superlichte prauw, maar wel eentje, speciaal om tochtjes te maken voor toeristen. Veel zwaarder, daarom ook 4 roeiers.

We stappen af aan een distillerie. Ondertussen krijgen we uitleg over de planten en bomen, met de geneeskundige werking van hun vruchten, of van hun bladeren. Vleesetende plantjes vindt je hier ook.

In de distillerie legt men uit hoe deze op een primitieve, maar daarom niet minder efficiente manier verwerkt worden tot zeepjes en oliën.

We varen verder naar het kleinste vissersdorpje (van 2), in de buurt. Dit dorpje (700 inwoners) , leeft enkel van de visvangst. De vrouwen verkopen wat spulletjes gemaakt uit hout, raffia, vanille en colliers (gemakt van vruchten van bomen). In dit dorpje heeft men ook een schooltje voor de kinderen. Het iets grotere vissers ernaast (1200 inwoners), heeft dit niet. We krijgen dorst.. Geen nood : een jongeman kruipt even in een boom, en plukt voor ons elk een kokosnoot. Fris en lekker is dit sap ..

We varen verder en er is een picknick voorzien voor ons op het strand. Het zijn de roeiers en gids zelf, die deze voor ons klaarmaken. Eerst een aperitief op basis van kokosnoot met rum .

Nadien gegrilde langoustines ,verse vis met groentjes en rijst.

Ananas als dessert.

We kregen al vlug een aandachtige toeschouwer. Een hondje dat zich geduldig naast ons zette, wachtend om misschien toch iets te eten te krijgen?

We belonen haar beleefd zijn, met wat rijst en vis .

Een uurtje relaxen op het strand. De golven breken op het koraalrif voor ons.

Zwemmen is hier gevaarlijk. Onderstroming is sterk, meestal hier aan de Indische Oceaan , vanwege de riffen…

Toch moetende vissers hier dagelijks met hun gammele prauwen rechtdoor de golven, want achter het rif zit de meeste vis. Het leven is hier hard. Zoals Joël (gids), ons een man aanduidde, die na zijn vangst op zee, doorvaart langs de rivier, en 20 km verder zijn vis gaat verkopen op de markt. Tot alles verkocht is. Dan keert hij terug naar het dorp. En dit scenario herhaalt zich iedere dag.

Om 14u30 vertrekken we met onze prauw terug richting vertrekplaats.

Félix , 1 van de roeiers , maakt er ons attent op dat er een Merlin Pêcheur in de rand zit. (ijsvogel)

Peddels stil en foto’s van ‘le roi des Pêcheurs’ is een feit.

Onze roeiers lachen en zingen voor ons. Ze houden er de moed en het ritme in.

Rustige avond in onze bungalow. Weer genoten van een fantastische dag.